Het arts-therapeut misverstand

Er bestaat een chronisch misverstand dat fysiotherapeuten die bijvoorbeeld acupunctuur inzetten vergelijkbaar zijn met artsen die dat doen. Ook deze week stond dit misverstand weer in het vakblad voor acupuncturisten, de Huang Ti. Fysiotherapeuten en andere niet-artsen zijn namelijk niet vergelijkbaar met artsen. Want: 

Artsen doen meer  

• Artsen vragen aanvullend bloedonderzoek aan en interpreteren de uitslagen.
• Artsen kunnen andere aanvullende diagnostiek, zoals CT-scans, EMG onderzoek etc interpreteren en de uitslagen gebruiken bij het optimaliseren van de therapie.
• Artsen schrijven reguliere medicijnen voor en interpreteren het medicijngebruik van patienten die zich bij hen vervoegen.
• Artsen krijgen en lezen medische verwijsbrieven en hebben kennis van zaken op dat gebied
• Artsen kunnen medische ingrepen die gedaan zijn door andere artsen naar behoren interpreteren en aan de patienten communiceren

Om maar enkele verschillen tussen artsen en niet-artsen te noemen.

Als een patient zich vervoegt bij een arts-alternatief behandelaar, is die behandelaar in eerste instantie arts, werkend vanuit een reguliere medische diagnose en de meerwaarde is in die zin voor de patient ook meteen duidelijk.

Een arts-acupuncturist kan bij een patient met een failed back, chronische rugpijn, bijvoorbeeld capsaicine-creme en Lyrica voorschrijven naast het geven van acupunctuur. Zo ontstaan behandelingsversterkende effecten, die niet verkregen kunnen worden als een niet-arts behandelt. En een arts kan de operatieverslagen beoordelen en de patient weer eens uitleggen waarom het niet verstandig is om nogmaals geopereerd te worden.

Dat alles zijn voorbeelden van de meerwaarden van artsen die alternatief behandelen.

Vandaar dat artsen binnen de alternatieve behandelvormen een bijzondere rol innemen, die niet weggelegd is voor niet-artsen. 

Voorbeeld

Een voorbeeld uit de eigen praktijkvoering.

We zien een 42-jarige MS-patient met chronische pijn, vermoeidheid, aanvallen van nervositeit en blaasfunctiestoornissen. De patient wordt behandeld met copaxone en krijgt modafinil. Twee reguliere middelen, het eerste tegen de progressie van de MS en het tweede tegen de vermoeidheid.

Patient vraagt bij het eerste consult:

1. Kunt u iets aan de MS-vermoeidheid doen?

2. Kan mijn blaas beter? 

3. Is Copaxone eigenlijk wel zinvol?

Consult door arts-acupuncturist

1. Arts indentificeert de nervositeit als bijwerking van Modafinil en vervangt dit middel door een ander middel zonder die bijwerkingen. Natuurlijk netjes via een brief aan de huisarts. 

2. Arts bepaalt vitamine D gehalte in bloed, dat  duidelijk onder de maat blijkt te zijn.

3. Arts behandelt patiente volgens het Nijmeegse urologen-protocol voor blaasfunctiestoornissen met percutane electrostimulatie op de naald.

4. Arts geeft voorlichting over gebruik Copaxone.

5. Arts meldt terug aan de huisarts het behandeltraject, de interventies en de veranderde medicatie, het verlaagde vitamine D -gehalte en de maatregelen om dat op te lossen.

Resultaten:

Na 3 weken verdwijnen van nervositeit (bijwerking Modafinil). Na 4 weken verdwijnen MS-vermoeidheid met 70% (door andere medicatie en acupunctuur, alsmede vitamine-D suppletie), na 5 behandelingen 50% minder blaasklachten (door Percutane electrostimulatie). 

Behandeling door de niet-arts acupuncturist

1. Geen medicatie aanpassing, geen uitleg Copaxone (geen competentie op die gebieden)

2. Acupunctuur wordt ingezet volgens de Chinese modellen die bij de behandeling van blaasfunctiestoornissen minder effectief blijken te zijn dan de percutane medische acupunctuurmethode.

3. Geen detectie vitamine D tekort en geen behandeling daarvan.

4. Geen toelichting van Copaxone gebruik.

Hypothetische resultaten: Geen effecten op nervositeit, iets minder moe, 20% minder blaasklachten na 8 behandelingen.  

Samenvattend: artsen doen aanzienlijk meer dan een acupuncturist/niet-arts kan doen, juist omdat ze arts zijn, en die meerwaarde kan klinisch uiterst relevant zijn, zoals we in de bovenstaande casus duidelijk maakten.  

Voorts zijn er onder de niet-artsen een aantal therapeuten die ook geen paramedische opleiding hebben genoten, maar alleen een basiskursus medische kennis en op basis daarvan en een HBO opleiding de acupunctuur zich eigen hebben gemaakt. Al deze therapeuten kunnen uitstekende acupuncturisten zijn, maar de meerwaarde van de behandelend arts missen ze.