Grootste objectieve website voor
 complementaire en alternatieve geneeskunde

IOCOB

Home > Geen categorie > Evidence Biased Medicine 4: Weg met Bewijs!

Evidence Biased Medicine 4: Weg met Bewijs!

Bewijs?  Het lijkt allemaal zo helder en duidelijk, niet? We legden de vraag voor over de waarde van de medische bewijsvoering  aan de bekende Berlijnse hoogleraar Von Feyermorgen. Hij maakte eerder al gehakt van de simpele opvattingen van de dokters van de tegenpartij... Von Feyermorgen vroeg allereerst: "wat schiet de patient met al dat zogenaamde 'Bewijs" op?"  Professor Ludwig Von Feyermorgen stelt dat het tijd is om het Geloof in Medische Bewijs naar het mausoleum te dragen. In zijn betoog steunde de kritische hoogleraar op een recent artikel waarin de vloer aangeveegd wordt met de simpele opvattingen over wat we bewijs van medisch handelen noemen. "myriad attempts to define, categorize, and stratify evidence for use in clinical medicine have only resulted in an epistemic and linguistic morass." en "Reference to evidence in medicine now leads only to confusion or obfuscation." Zo begint Mark R. Tonelli zijn beschouwing over 'Evidence-vrije geneeskunde' waaraan Von Feyermorgen refereerde.

Tonelli meent dat de term Medisch Bewijs inmiddels totaal ondergraven is, en achterhaald, en dat je er de patient niet goed mee kan helpen. Of, zoals hij het stelt: het is tijd om de term bewijs uit de klinische beslissingen te snijden.

"The removal of evidence from clinical practice refocuses both academic debate and clinical practice on the importance of arriving at the best possible decision for the individual patient, rather than on the extraneous debate regarding the evidence invoked to support such a decision."[1]

Want de klinische handeling is in essentie erop gericht om de patient te helpen en niet om een wetenschappelijk aspect op te lossen! Of in de woorden van Tonelli:

..clinical decision making, particularly regarding therapeutics, is not a truth-testing activity but a prudential effort to benefit an individual in need…

Eindelijk weer een medestrijder die aangeeft dat we de wetenschap voorbij moeten gaan in de behandeling van onze patienten.

Patient zal ‘Bewijs’ worst wezen 

Enkele bestuursleden van IOCOB behandelen al jaren uitbehandelde patienten met ernstige neuropathische pijnen. Elders roepen de dokters steeds tegen deze patienten: "we kunnen niets voor u doen, u moet ermee leren leven." En: "er zijn geen therapieen die u helpen met deze ernstige pijn" En dan vinden de patienten de weg naar ons behandelcentrum voor neuropathische pijnen.

Wij lezen alles wat er in de wereld gepubliceerd wordt op dit gebied, en doen dat met de visie van een patient met ernstige pijnen, niet door de bril van de wetenschapper alleen. Er zijn namelijk best wel een aantal behandelvormen die zinvol zijn, in enkele studies van bewezen nut en veiligheid, maar die niet voldoen aan onze hoogste wetenschappelijke standaarden. Maar dat zal de patient worst wezen. Als hij er maar beter van wordt! Zo komen we tot het aloude behandelen volgens het principe van:

Ex Juvantibus 

We behandelen dan ook ex juvantibus. Dat wil zeggen, we stellen behandelvormen voor die op het probleem van de individuele patient zijn toegesneden en toetsen of onze hypothese klopt door de reactie van de patient. Zo ontwikkelden we een creme voor neuropathische pijnen, en er zijn steeds weer patienten met ernstige ‘onbehandelbare’ vormen van pijn, zoals gordelroos, die daar positief op reageren. Voor het eerst zijn ze dan sinds jaren pijnvrij. Alleen focussen op ‘bewijs’ doet de patienten te kort, of, in de woorden van Tonelli als hij het over behandelen heeft:

"Evidence is the wrong concept to invoke in such an undertaking."

Von Feyermorgen laat in zijn kritische geschriften zien dat die absolute leidraad van de zogenaamde bewijzen van hoe we onze patienten behandelen al jaren onder spanning staat. Er komen steeds meer kritische kanttekeningen. En IOCOB heeft met behulp van Von Feyerabend veel daarvan verzameld. Om de relativiteit van ons medisch weten duidelijk te maken. De problemen van de EBM kunnen we vinden binnen de klinische kaders, maar ook bezien vanuit de filosofie zijn er vele. 

Multiple problems concerning the application of evidence derived from clinical research to the practice of clinical medicine have been elucidated over the last decade, from highly technical concerns of philosophers of science to more practical concerns of practicing clinicians.

En dat maakt dat het concept EBM, dat we nu niet voor niets Evidence Baised Medicine noemen, wordt meer en meer nebuleus:

However, the very concept of evidence in medicine has become more nebulous and delusory, raising the question of its necessity and value to clinical practice. 

Verkrachting der feiten

Op zich een bizarre titel, want pure feiten als wetenschappelijke feiten bestaan niet, geeft Von Feyerabend aan. Daar geloven alleen post-positivisten in. Dat zijn meestal erg simpele geesten. Er bestaan immers slechts interpretaties van gegevens. En het is op kennistheoretische gronden duidelijk dat wat je bent dat zie je.. Oftewel, als je iets wilt zien, vind je er vanzelf de wetenschappelijke gegevens bij, en de gegevens bezie je door je eigen bril. Vandaar dat Tonelli stelt dat diegene die roept over ‘bewijs’ meestal de feiten geen eer aan doet, hij gebruikt gewoon een woord om pseudozekerheid te scheppen, of om zijn handelen te staven..

EBM has fallen through the looking glass, for when the EBM proponent uses the word evidence, it means just what he chooses it to mean—neither more nor less.  

De enige betekenis die het aanvoeren van bewijs heeft, is het onderliggende niet uitgesproken oordeel van dit bewijs is GOED.

The only consistency in usage of the term appears to be a normative connotation: evidence is good.  

WEG met bewijs! 

De enorme focus op het zogenaamde bewijs van een medische handeling onttrekt de enige waardevolle vraag aan de waarneming, de vraag naar wat voor de patient zinvol is. Wij hebben jaren geleden besloten in ons medisch handelen medische renegades te worden. We hebben bij de behandeling van een patient wel oog voor wetenschap, maar laten ons in principe leiden door een heel aantal aanvullende overwegingen. Dat is precies waar ook Tonelli de klemtoon legt: 

The focus on what constitutes evidence obscures the critical question of what kinds of knowledge or belief, reasons and reasoning, provide legitimate support for a clinical decision.  

Om te eisen dat een klinische beslissing alleen mag steunen op ‘bewijs’, en dat is dan meestal het bewijs dat door de Cochrane-kerk gezegend is met een positieve meta-analyse uitspraak, is ronduit arrogant. En niet alleen dat, de patient is er niet mee gediend!

To presuppose that any potential justification must also deserve the appellation evidence is not only fallacious, but arrogant. 

Deze redenatie zou de geborneerde arts die alleen de EBM ziet als zaligmakend eens moeten overdenken. 

Von Feyermorgen brengt zo onze aandacht weer terug naar waar hij behoort: bij het oplossen van een door de patient aangegeven probleem! 

Tenslotte wees Von Feyermorgen erop dat de introductie van de term: "Evidence-free medicine" niet van de eerste de beste afkomstig is, maar van een van de grondleggers van EBM…namelijk Sir Douglas Black, past President of the Royal College of Physicians of London.

November 2009; JMKH 

Referentie

[1] Tonelli MR. | Evidence-free medicine: forgoing evidence in clinical decision making. | Perspect Biol Med. | 2009 Spring;52(2):319-31. doi: 10.1353/pbm.0.0087.

Gerelateerde artikelen

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.