Iriscopie

Iriscopie richt zich op de irisstructuur: vorm van lijnen, vlekken, pigmentkleur, lacunes en tekens. De iris wordt bekeken met een iriscoop. Een iriscoop is een grote loep die de iris sterk vergroot. Irisdiagnostiek leent zich uitstekend voor wetenschappelijk onderzoek naar hoe gevoelig deze diagnostische methode is. Helaas bleek uit dat onderzoek dat je geen reguliere diagnoses ermee kan stellen. Irisdiagnostiek is internationaal bekend onder de term iridology. De grondlegger was een Hongaarse homeopaat, die de beginselen van de iriscopie ontdekte bij de studie van een uil die zijn poot gebroken had...Een statige dikke man, met een grote baard en een grove neus, zo blijkt uit een beschrijving van een tijdgenoot. 

Het verhaal gaat dat iriscopie ontstaan is toen de grondlegger, de Hongaarse arts Ignatz von Peczely, bij een uil met een gebroken poot een vlekje op de uileniris ontdekte. Toen de poot genezen was, verdween de vlek ook.

De iris wordt allereerst bekeken op basis van de kleur en dit wordt verbonden met een bepaalde constitutie. Vervolgens wordt gekeken naar de zogenaamde drie hoofdzones. Deze zones in de iris zouden te maken hebben met functies van organen die voor de opname, de verwerking en de uitscheiding zorgen. Naast deze hoofdzones zijn er een aantal kleinere zones die corresponderen met organen.

Behalve de constitutie worden ook allerlei morfologische afwijkingen in de iris gebruikt om tot een diagnose te komen. Deze afwijkingen zijn bijvoorbeeld groeven, verkleuringen, ringen en gaten in het irismateriaal.

Op basis van deze afwijkingen denkt men dat diagnosen gesteld kunnen worden. Vanuit de iriscopie wordt gesteld dat men op basis van de studie van de iris de volgende diagnosen kan stellen.

• Kanker 
• Hart- en vaatziekten
• Maagdarmziekten
• Suikerziekte
• Mentale ziekten
• Longziekten
• Hormoonstoornissen
• Lever- en nierstoornissen
• Bindweefselzwakten
• Reuma aanleg (urinezure diathese)

Onderzoek

Het onderzoek is erg teleurstellend. In een voor de alternatieve geneeskunde sympathiek tijdschrift voor complementaire geneeskunde werd in 2005 melding gemaakt van de waarde van iris diagnostiek vor kanker. Helaas, nul dus. [1]

Beoordeling

Irisdiagnose, of in het engels iridology, is een methode die niet van bewezen nut is.[2] [3] In een onderzoek bleek dat de diagnose waarde bij galblaaspatiënten erg laag was, bijna te vergelijken met de diagnose op basis van gokken.[4] Een zelfde uitslag kwam uit een studie naar de voorspellende waarde bij kanker. En evenzo bij nierziektes. [5] Deze vorm van diagnose stellen krijgt daarom van IOCOB een rood stoplicht. Als er mensen zijn die de waarde van irisdiagnostiek bij andere indicaties kennen, en daar bewijs voor gevonden hebben, houden we ons aanbevolen!

Sites

• Nederlands Iriscopisten Gilde
• Proefles en achtergronden
• Iridology: not useful and potentially harmful.
• Iridology: A systematic review.
• Looking for gall bladder disease in the patient’s iris.
• An evaluation of iridology.

Literatuur 

• Jensen B; "Iridology Simplified". 2nd ed., Escondido 1980.
• Jensen B, Iridology: The science and practice in the healing arts, 2, Escondito, Calif, 1982.
• Simon A., Worthen D.M., Mitas JA 2nd. An evaluation of iridology. JAMA. 1979 Sep 8;242(13):1385-9.
• Knipschild P. Looking for gall bladder disease in the patient’s iris. BMJ. 1988 Dec 17;297(6663):1578-81.
• Ernst E. Iridology: not useful and potentially harmful. Arch. Ophthalmol. 2000 Jan;118(1):120-1
• Ernst E, Iridology: A systematic review. Forsch Komplementärmed 1999, 6, p.7-9.
• Walter Lang, Die anatomischen und physiologischen Grunglagen Der Augendiagnostik, 1954.
• Brückner R, Batschelet E, Hugenschmidt, E, The basal longitudinal study on ageing. (1955-1978). Ophthalmo-gerontological research results. Doc Ophthal 1987, 64, p.235-310.
• Worrall RS, Iridology: Diagnosis or Delusion. Skeptical Inquirer 1983, 7, p. 23-35; Pseudoscience: A Critical Look at Iridology. J Am Optom Assoc, 1984, p.735-739.
• Waniek D, Model for possible non-visual function of the iris, lens and peripheral retina. Medical hypotheses, 1987, 23, p.309-312.
• Kibler M, Sterzing L, Wert und Unwert der Irisdiagnose. Hippokrates 1957 (Stuttgart).
• Jancke G, Zür Irisdiagnose. Klin Monatsbl Augenheilkd, 1956, 128, p.229-230.10. Dern N, Über die Irisdiagnostik. Dissertatie Marburg 1984.
• Dern N, Über die Irisdiagnostik. Dissertatie Marburg 1984.
• Buchanan TJ, Sutherland CJ, Strettle RJ, Terrell TJ, Pewsey A, An investigation of the relationship between anatomical features in the iris and systematic disease, with reference to iridology. Compl Ther Med 1996, 4, p.98-102.
• Cockburn DM, A study of the validity of iris diagnosis. Aust J Optom 1981, 64, p.154-157.
• Münstedt K, El-Safadi S, Brück F, Zygmunt M, Hackethal A, Tinneberg HR, Can iridology detect susceptibility to cancer? J Alt Compl Med 1, 3, 2005, p.515-519.
• Popescu MP, Waniek DA. Improvement of iridodiagnostic methods the possibility of computerising iridology. Oftalmologia 1986; 30, 1, p.29-33.
• Um JY, An NH, Yang GB, Lee GM, Cho JJ, Cho JW, Hwang WJ, Chae HJ,
• Kim HR, Hong SH, Kim HM, Novel approach of molecular genetic understanding of iridology: relationship between iris constitution and angiotensin converting enzyme gene polymorphism. Am J Chin Med 33, 3, 2005, 501-505.20.
• Um JY, Hwang CY, Hwang WJ, Kang SD, Do KR, Cho JJ, Cho JW, Kim SH, Shin TY, Kim YK, Kim HM, Hong SH, Association between iris constitution and apolipoprotein E gene polymorphism in hypertensives. J Alt Compl Med 10, 6, 2004, p.1101-1105.