Goede artsen…
In het boek van Prof. dr. Hans Achterberg over de moderne gezondheidszorg staan een aantal passages die zeer verhelderend zijn. Hier citeren we een klein fragment over de goede artsen....HIj verwijst daarbij naar de afscheidsrede van een van onze adviseurs, Prof. Dr. H. Rasker, reumatoloog. Dat kennis tot bescheidenheid leidt.Over goede artsen, en over de waarheid van vandaag en de leugen van morgen
Goede artsen zijn zich over het algemeen zeer bewust van de beperktheid van hun medische kennis. De wereldberoemde Utrechtse hoogleraar interne geneeskunde Heijmans van den Bergh slaakte begin vorige eeuw in zijn colleges vaak de verzuchting: ‘Van alles wat ik u ga vertellen is de helft niet waar, en wist ik nu maar welke helft.’
De situatie lijkt sindsdien nauwelijks veranderd.
Rasker geeft een lange opsomming van ziektes en diagnoses die eens gangbaar waren maar langzaam gewoon verdwenen. In dat verband pleit hij er voor om op zijn eigen vakgebeid de diagnose fybromyalgie niet te stellen, omdat hij geconstateerd heeft hoezeer deze ziekte het gedrag van patiënten kan bevestigen en verergeren.
Dat betekent niet dat patiënten geen reële klachten hebben, maar daar dient men op een andere manier mee om te gaan dan door het opplakken van het ziekte-etiket. Niet alleen ziekten en diagnoses blijken een soms korte halfwaardetijd te hebben. Rasker laat zien dat dit ook geldt voor veel medicijnen en voor benaderingen in de gezondheidsvoorlichting. In de epidemiologie, zo liet ik al zien, is de halfwaardetijd vaak extreem kort.
De waarheid van vandaag is soms de leugen van morgen. Meestal wordt dit alles door de goede beroepsbeoefenaren en de wetenschappers terdege beseft. Ze laten echter te gemakkelijk toe, ja ze stimuleren zelfs dat hun kennis naar buiten toe voor utopische beloften wordt gebruikt en de hierbij passende verwachtingen van een maakbare gezondheid en een maakbaar lichaam oproept.
Bescheidenheid dus als professionele grondhouding.
Uit:
De gezondheidsutopie — prof. dr. Hans Achterhuis — G-lezing 2004